وقتی زانوها مسیر خودشون رو می‌روند
پای پرانتزی و ضربدری فقط «ظاهر پا» نیست.
این‌ها مثل دو داستان متفاوت هستن که یک نقطه مشترک دارن: بدن به‌جای حرکت طبیعی، یک راه‌حل اشتباه انتخاب کرده.
گاهی استخوان‌ها کمی جلوتر یا عقب‌تر از روند طبیعی رشد میکنن،
گاهی عضلات ضعیف میشن و نمی‌تونن از مفصل حمایت کنن،
گاهی کودک عادت‌های حرکتی غلط پیدا میکنه،
و خیلی وقت‌ها همه‌ی این‌ها یک‌جا جمع میشن.
نتیجه؟
زانوها یا بیش از حد از هم دور میشن و پا شکل پرانتز می‌گیره…
یا به‌سمت داخل متمایل میشن و حالت ضربدری به خودشون میگیرن.
ظاهر موضوع ساده‌است اما زیرش یک معادله‌ی پیچیده حرکتی خوابیده:
وقتی زاویه زانو اشتباه بشه، لگن مجبور میشه جبران کنه،
ساق پا چرخش پیدا میکنه،
قوس پا می‌ریزه یا بیش از حد بالا میاد،
و راه‌رفتن کودک خسته، نامتعادل و پر از اصطکاک میشه.
این‌ها فقط مشکل «پا» نیست؛ مشکل «حرکته».
همین‌جااست که کاردرمانی وارد بازی میشه.
کاردرمانی برای پای پرانتزی و ضربدری یعنی بازگرداندن تعادلِ بدن،
نه با بریس‌های خسته‌کننده،
نه با کفش‌های عجیب،
بلکه با اصلاح مرکز کنترل حرکت:
عضلات، الگوهای راه‌رفتن، محور زانو و قدرت تثبیت‌کننده‌ها.
تو کلینیک ما ابتدا زانو و زاویه ساق کاملاً اندازه‌گیری میشه.
فرم ایستادن، قدم برداشتن، چرخش لگن، حتی نحوه‌ی دویدن کودک بررسی میشه.
گاهی مشکل از خود زانو نیست؛ از لگن آغاز شده.
گاهی هم قوس کف پا مقصر اصلیه.
بعدش یک برنامه‌ی کاردرمانی کاملاً اختصاصی طراحی میشه:
تمرین‌های تقویت عضلات محافظ زانو،
کشش‌های هدفمند،
اصلاح راه رفتن مرحله‌به‌مرحله،
و تکنیک‌های دستی برای کاهش فشارهای اشتباه روی مفاصل.
بازی‌های حرکتی هم وارد کار میشه چون بچه‌ها با بازی یاد میگیرن، نه با دستور.
در موارد شدید، بریس سبک برای زمان کوتاه استفاده میشه، اما همیشه همراه با تمرین—not به‌جای تمرین.
با اصلاح تدریجی این محور حرکتی،
زانو آرام‌آرام در مسیر درست می‌ایسته،
پاها صاف‌تر میشن،
و کودک با اعتمادبه‌نفس بیشتری می‌ایسته، میدوه و بازی میکنه.
پای پرانتزی و ضربدری قابل اصلاحه…
به‌شرط اینکه رها نشه و به زمانی که هنوز استخوان‌ها «قابل هدایت» هستن رسیدگی بشه.
وقتی بدن الگوی درست رو یاد می‌گیره،
هم ظاهر پا بهتر میشه،
هم انرژی بدن آزاد میشه،
هم آینده‌ی حرکتی کودک سبک‌تر و سالم‌تر رقم میخوره
